dbuntinx

iOS13 is echt een sprong vooruit, zo hard dat ik deze zelfs niet wist. Charlie Sorrel voor Cult of Mac:

Double-tapping a word selects it. Triple tapping selects a sentence, including the space after the period. And quadruple tapping selects the entire paragraph.

Een paar interessante spellen die uitkomen de laatste tijd: Untitled Goose Game en Link’s Awakening staan al op mijn lijstje voor de Switch (eerst heel traag Pokemon Let’s Go uitspelen), maar deze Apple Arcade-game spreekt toch ook wel heel hard aan. Mark Wilson op Fast Company:

Assemble with Care makes you the owner of an old antique shop. People come in, bring you their broken objects, and you drag and drop your way to diagnosing and repairing them. This gameplay may sound pedestrian, compared to the soaring, ethereal sensation of playing Monument Valley. But along the way, these characters tell you about their lives—and make the game far more complex than it sounds on paper.

Dit is een running list van reviews waar ik iets aan had. Dit is dus een post die een hele week lang zal geüpdatet worden. (Zelf twijfel ik nog over een upgrade van mijn X.)

Nilay Patel, The Verge: “In fact, the cameras on the iPhone 11 and 11 Pro are so improved that I think they’re worth the year-over-year upgrade from last year’s models for the first time in a long time.”

Brian X. Chen, New York Times: “You should definitely upgrade if your current device is at least five years old. The iPhone 11 models are all a significant step up from those introduced in 2014. But for everyone else with smartphones from 2015 or later, there is no rush to buy. Instead, there is more mileage and value to be had out of the excellent smartphone you already own.”

Austin Mann, fotograaf: “No matter what iPhone you are using now, if you are serious about shooting photos with your iPhone, this is a year to upgrade.”

Matthew Panzarino van Techcrunch ging er weer mee naar Disneyland.

Gisteren was het weer zover: de Tsjeven mochten nog eens opdraven in de naar hun ontstaansverhaal zo genoemde De Zevende Dag om een analyse te maken van waarom ze toch niet meer dé volkspartij zijn. Waarom ze maar 11% meer halen in een peiling die Het Laatste Nieuws absoluut noodzakelijk vond om af te nemen, terwijl de regeringen van de vorige verkiezingen nog niet gevormd zijn. En ra-ra-ra in die peiling: de mensen keren zich af van de “politique politicienne”, want postjespakkers en al!

“We moeten dat signaal van de kiezers serieus nemen,” zeggen de politiekers politiciennes dan. En welk signaal ze dan denken mee te moeten nemen, dat beslissen ze helemaal zelf. Uiteraard. Een verhaal dat ze mensen dan keer op keer oplepelen tot een groot genoeg deel van die mensen ook echt beginnen geloven dat het net dat is dat hun tegensteekt. En wie heeft er dan een oplossing voor die problemen? Traditioneel zou dat dan die partij moeten zijn die dat probleem heeft aangekaart. Toch?

“We moeten meer wijzen op rechten en plichten,” kwamen de Christen-Democraten, of zijn het Centrum-Democraten, of maakt dat allemaal geen fluit uit, in de feiten? Want dat is de analyse die ze op hun hoofdkwartier in de Wetstraat maakten: dat mensen heel hard bezig zijn met rechten en plichten. En dat we mensen moeten wijzen op hun plichten. En op hun rechten. De mensen, dus.

Als er één ding is wat N-VA de laatste vijftien jaar goed gepusht heeft, dan is het wel een verhaal rond rechten en plichten. Maar net door ze niet te linken. Keer op keer wijzen ze naar voorvallen waar sommigen hun plichten niet nakomen: zie de Walen, zie de Sossen, zie de vreemdelingen, ‘t is toch allemaal godgeklaagd. En daar koppelen ze steeds gevallen aan van rechten die geschonden worden: zie daar de voormalige Kerstmarkt, zie daar geen Zwarte Piet meer, zie daar onze vlaggen op een festivalterrein, weg met ons en al.

Ik geloof nogal hard in het praten met mensen die een ander gedacht hebben dat het mijne. Want ik wil het graag eerst begrijpen, voor ik er een mening over vorm. Dat klinkt hoogdravend, maar dat zijn nonkel en tantes op familiefeesten, en me dan inhouden om hen niet te overtuigen van mijn groter gelijk. Of die ene aangetrouwde nicht die op een VB-lijst stond in haar gemeente, altijd interessant.

En net dat komt ongemeen vaak terug, een riedeltje dat ontzettend hard is blijven plakken: “zie mij eens mijn plichten nakomen en ik heb bijna geen rechten meer; en zie die ander eens al hun rechten opeisen zonder tot ook maar iets verplicht te worden.” Kort samengevat: “Rechten voor mij, plichten voor een ander.”

Het word tijd om daar een ander verhaal tegenover te zetten. Niet als tegenstand van dat verhaal, maar iets waar mensen warm van worden. Ik denk dat dat wel kan.

Jamil Zaki:

People’s ability to connect is the glue that holds our culture together. By thinning out our interactions and splintering our media landscape, the Internet has taken away the common ground we need to understand one another. Each of us is becoming more confident about our own world just as it drifts farther from the worlds of others.

Leah McLaren in The Guardian:

This is what I find so amazing. That my father – like most other professionals of his generation and generations before him – was able to earn a salary and support our family with little more than a phone and a stack of papers. Just thinking of his desk, the emptiness of it, induces in me a strange disorientation and loneliness. How did he sit there all day, I wonder, without the internet to keep him company?