Categorie: Blog

ᐉ “Meer boeken lezen”

Ik vind Goodreads een heel leuke plek. Voornamelijk omdat ik er heel wat boeken leer kennen die ik anders niet zou kennen. Het is extreem deugddoend om een Amerikaanse kennis een nieuw boek te zien aanraden en die dan snel te downloaden naar de Kindle, om dan maanden later De Morgen te horen stoefen over de Nederlandse vertaling.

Het is ook een omgeving die aanzet tot meer lezen: je ziet in je stream immers continu mensen boeken uitlezen. Sommige lezen er 6 per jaar en zien dat als een hele uitdaging, anderen lezen er meer 100 en vinden dat een eitje. Maar al die datapunten geven je wel het idee dat boeken gelezen worden en dat helpt om bezig te blijven.

En dat je soms ook ziet dat andere mensen ongelooflijke kutboeken treffen, dat is ook wel een troost.

Je kan elk jaar een doel instellen qua aantal boeken. En daar doe ik graag aan mee:

Ik geloof nogal in het 10%-beter-principe. Zo las ik in 2015 41 boeken, dus leek het me haalbaar om in 2016 aan de 45 te geraken (4 meer, of dus 10%). Zo raakte ik in 2017 zelfs aan 52, wat toch wel een zalig getal blijft: elke week een boek.

Vorig jaar (2018) kregen we een dochter, waardoor nog eens 10% beter doen me onrealistisch leek. En onrealistische doelen leiden enkel tot frustratie. Dus nam ik er een rekenblad bij en telde ik uit dat ik aan een hoger tempo zou kunnen lezen tot aan de bevalling, maar daarna zou het tempo op halve kracht terugvallen. Dat kwam op 35 boeken uit. Een hele uitdaging: we hadden wat complicaties en de dochter was ook nog een maand te vroeg. En tijdens de eerste maanden vond ik maar geen tijd of plek om te lezen en ik merkte ook dat ik daar wat kregelig van liep.

De laatste maanden zitten we terug meer in een ritme: de job is nu een 9-to-5 en het slaappatroon van de dochter is vaster. Dus raakte ik toch nog aan mijn vooropgestelde doel.

En volgend jaar proberen we er dus weer 10% bij te patsen:

Hoe ik zoveel boeken lees? Daar schreef ik eerder al een stukje over.

Ik gebruik die doelen ook, of toch zeker die tekst over hoeveel boeken ik voor of achter loop op schema. Loop ik achter, dan luister ik veel minder podcasts en kijk ik weinig televisie, waardoor ik meer tijd maak om te lezen, of ik lees al eens een graphic novel of een audioboek. Loop ik voor, dan neem ik bewust wat meer afstand van de boeken en grijp ik eerder naar een videogame en lees ik enkel voor het slapengaan.

Je moet de lat laag genoeg leggen, zeg ik altijd. Anderen zullen daar hun mening wel over hebben: te hoog of te laag, maar dat maakt geen sikkepit uit.

Ik wens u en de uwen een tof 2019.

The Cost of Living in Mark Zuckerberg’s Internet Empire

Brian Phillips op The Ringer:

It was the year of Mark Zuckerberg because people who were once thrilled by the internet now talk about it in a tone that combines gallows humor, weary resignation, and a kind of cynicism toward the possibility of mercy. It was the year of Mark Zuckerberg because people in their 20s have stopped being ironic when they talk about what they make as “content.” (…) It was the year of Mark Zuckerberg because we don’t even talk about how absolutely, hideously sad all this is, since talking about it would mean questioning why we still spend so much time online, and, after all, we’re the people who live here. It was the year of Mark Zuckerberg because our jadedness toward the internet is really a form of grief.

ᐉ Dear music streaming services, give me less to choose from.

It’s that time of year again where you evaluate a lot of what you did last year. Things that went well, things that could improve. One of the areas where I’m forever doubting choices made is in the music streaming service I use. It so happens that I have a Spotify family plan, which I share with the girlfriend; while also having a personal Apple Music subscription. And I dislike both.

There’s just so much choice. Just look at Spotify’s app after opening it up:

These are services that pride themselves on knowing you, as a listener, inside out. “Big data” they cry often. And what do they offer? Previous played things and then some stuff they label as “curation” and an answer to the age old question “what’s popular?”, even if the service knows your tastebuds are of a different kind.

There are about 24 tap targets on screen, of which about 4 are interesting to me. This happens way too often.

Apple, which prides itself on “user satisfaction” above all else, should do better, right?

For some reason they’ve taken a social approach to music: a Friends Mix and a gallery of what friends are listening to. At least Spotify took a cue from its users and took away most of the social features, since friendship doesn’t really overlap with a personal musical style.

They also offer a “recently played” section and then they show different playlists, tailored “for you” which are pretty broad most days. I do like the “favorites mix” which refreshes every week.

I just want something much simpler for those times when I “just want to listen to some music”. Times when I can’t be bothered by having a plethora of options, or with the expertise of your curation. Hell, I’m often tempted to just turn on the radio instead (but can’t stand all the talking on European radio) or turn to a web based station like the Dutch Pinguin Radio.

I long for the days of Rdio.

Yes, Rdio.

The simplicity of “You FM” was a breath of fresh air. Songs expertly chosen on your history on the service, while you could choose how adventurous the algorithm should go: from absolute favorites to things you would never discover yourself. It encouraged you to give a thumbs-up or -down, perfecting itself, ever evolving.

The back catalogue, with a focus on albums, artists and curated playlists, was a great place to get lost in when sitting down to enjoy some music. Which I often do, but don’t want to get involved in when taking care of the daughter or sitting at my desk at work.

It’s cynical that the main advertisement for Apple’s HomePod features the user just saying “Hey Siri, play me something I’ll like”. A use case not solved by the regular app.

And yes, I know you can start radio stations on the services based on a song, an artist, a playlist or a style. But I like more than one style, which I think a lot of people do, and I don’t like to feel like I’m in a restaurant where I have to choose every single item I want to consume. Or even worse: an all-you-can-eat-buffet for every meal ever.

Simplify your services in 2019, Apple and Spotify. It would be a good call.

ᐉ “Hoe ziet uw dag eruit als communicatieman op een iPad?”

Ik krijg vaak de vraag hoe de dag van een communicatiemedewerker eruit ziet. Een vreemd beroep, omdat je communiceert over wat anderen doen of maken en je dus in essentie op jezelf echt niets bent.

Communicatie is ook wel echt een hele opdracht als je dat wat deftig wil doen: teksten schrijven, mails opstellen, strategieën bedenken, content (vreselijk woord, ik weet het) maken voor sociale media, statistieken opvolgen om te zien wat goed werkt en dan meer maken daarvan, filmpjes schieten en monteren, op de hoogte blijven van het laatste nieuwe en nog veel meer.

De combinatie van beide zorgt ervoor dat je, als je een one man shop bent, dat het én super boeiend en sociaal is, én inherent eenzaam. En dat is interessant.

Ik doe dat nu al een tijdje, zo communiceren en ondertussen heb ik een beetje een routine ontwikkelt die goed stand lijkt te houden.

Oh ja, ik doe het overgrote meerderheid van m’n werk op een iPad Pro (laatste model, #omdathetkan):

Mijn werkdag: een duidelijke breuk tussen voor- en namiddag

In voorgaande jobs, die wat meer planning op lange termijn behoefden en wat minder “elke dag communiceren we iets”, had ik de gewoonte om in OmniFocus (een puike to-do-app) zes taken te selecteren en ervoor te zorgen dat ik die tijdens de dag kon afvinken. Zes, want da’s haalbaar en ook wel uitdagend, maar ook geen ramp als het niet helemaal lukte, want dan had ik er toch 4 of 5 kunnen afknabbelen en bleef ik de deadlines handig voor.

Het afgelopen jaar heb ik dat wat herschikt en een andere plaats gegeven en deel ik m’n voor- en namiddag helemaal anders in. Handig opgeknipt door de lunch, die de ene dag al wat vroeger of al wat later valt.

Voormiddag: INPUT

Communicatie, dat is de ogen en oren open houden. Bij een maatschappelijk betrokken vzw werken, wil zeggen dat de actualiteit opvolgen heel belangrijk is: niet enkel omdat er reactie-kansen zijn, maar ook om de golven van het debat goed te kunnen aanvoelen.

Ik begin de dag doorgaans met m’n mails te lezen. Daarvoor gebruik ik de Outlook-app van Microsoft. Het algoritme dat “belangrijke mails” en “overige” uit mekaar herkent is in mijn ervaring feilloos. Het zorgt ervoor dat ik binnen enkele minuten alle belangrijke info mee heb en dat ik daarna makkelijk kan doorschakelen naar de nieuwsbrieven, mailgroepen en andere minder dringende shizzle zonder het gevoel te hebben dat er tussen die hooiberg nog een speld zou zitten.

Een volgende stap in het proces is onze Workplace bekijken. Dat is een werkomgeving van Facebook, dat wat lijkt op Slack of gelijkaardige programma’s. Niet de beste omgeving, volgens mij, maar het is voor iedereen in het team makkelijk in gebruik, want het lijkt op Facebook, en ook dat is heel veel waard.

Daarna staat GoPress op het programma: dagelijks lees ik de speciale persmap rond het thema onderwijs en op dagen waarop er grotere dossiers spelen, durf ik ook al eens door te klikken naar volledige kranten om andere opiniestukken te lezen. (Denk bijvoorbeeld aan de Schild-en-Vriendekes, wat relevant was, maar weinig met school te maken had.)

Vaak staat er voormiddag ook wel enig overleg of vergadering op het programma en ben ik al blij als ik bovenstaande afgehandeld krijg als absolute minimum en soms wat sneller en vluchtiger dan anders. Als ik geen overleggen heb en de actualiteit is me wat gunstig gezind (dat is minstens 1 dag in de week toch wel het geval), kan ik ook eens door m’n RSS-feeds gaan. Daarvoor gebruik ik de app Reeder en een abonnement op Feedbin.me. Doorheen de week sla ik links naar artikels en filmpjes op met Pocket, de allerlaatste stap in de input-fase van de dag. Een lijst waar ik zelden door geraak alvorens aan de lunch te beginnen.

Mocht er echt een “saaie” dag zijn, waar ik soms wel echt naar snak, dan zijn natuurlijk Kindle, Medium en YouTube goed meegenomen. En ook al zie ik dat niet echt als werken, toch luister ik veel communicatie-gerelateerde podcasts in Overcast, maar dan onderweg naar dingen.

Na de lunch: OUTPUT

Input is, voor mij alvast, heel belangrijk in het creatieve proces. Everything is a remix, zegt men. Ook het wandelingetje naar de lokale Carrefour of smoskesbar zijn daarin belangrijk, om linken te leggen tussen dingen die ik zag passeren of om originele verbanden te ontwikkelen.

De namiddag staat in het teken van output. En dat is in mijn taak heel divers: webpagina’s updaten, FB-evenementen aanmaken, nieuwsbrieven schrijven en verzenden, filmpjes monteren, teksten schrijven, meme’s uitwerken, contacten onderhouden met een netwerk.

De mailbox gaan dan ook onverbiddelijk dicht (op een iPad is dat niet zo moeilijk, natuurlijk). De notificaties voor “belangrijke mails” van Outlook blijven aan staan, je weet maar nooit en op onderwerp kan je meestal al inschatten of het dringend is of kan blijven liggen tot het einde van de werkdag of de dag nadien.

Welke programma’s ik gebruik voor die fase? Ik ben heel grote fan van Affinity Designer (een photoshopvariant) en Affinity Photo (wat je met PS kan in foto’s, ongeveer). Ook Luma Fusion (een professionele videomontage-app) is zwaar de moeite. Voor tekst gebruik ik voornamelijk Bear. Voor alles wat met cijfers te maken heeft gebruik ik Soulver. Soms durf ik al eens Linea Sketch of Procreate bovenhalen voor het slechtere sketchwerk met de Apple Pencil, omdat aan mij geen tekentalent verloren gegaan is. Voor snel knip-en-plak-en-snij-werk van foto’s of video’s gebruik ik InShot met de goedkope in-app-purchase die hun watermerk verwijderd, meerdere malen in de week.

Voor het sociale werk gebruik ik voornamelijk de browser, Safari dus. Al zou het voor mijn werk echt wel een stuk makkelijker zijn mocht dat de volledige Safari van de Mac zijn, want sommige sites bieden hun mobiele versies aan en dat is vaak niét wat ik wil. Ook al vind ik bijvoorbeeld de apps van Buffer en Facebook’s Paginabeheer ook wel voldoende, al is die laatste sinds de update enkel in portrait ter beschikking, terwijl ik meestal in landscape werk wegens toetsenbord (zie foto boven).