Deze winter kreeg ik er een nieuwe hobby bij: Zwift. Binnen, lekker warm, op de rollen een toertje fietsen in een virtuele wereld. Het zorgde voor een stevige basisconditie, zeker door in de eerste weken van de lockdown elke dag een stukje te rijden. En toen werd het weer beter en ik maakte ik de overstap naar buiten.

Één probleem dat ik altijd heb met dat fietsen, is dat ik niet echt weet hoe en waar ik zou rijden. Zeker met de gesloten horecazaken was er weinig doelmatigheid in te vinden. En dus vond ik “Columbus à vélo” uit. Hoe? Ik bepaal mijn doel qua afstand (elke week 10% langer om de uithouding te trainen) en zet m’n kilométrique op dat doel (ik gebruik daarvoor m’n Apple Watch). En dan begin ik telkens in een andere windrichting te fietsen via de fietsknooppunten. Kom ik op een punt waar ik onlangs nog geweest ben, dan kies ik de afslag die ik nog nooit genomen heb, of het langst geleden genomen heb, of als het helemaal nieuw is gewoon rechtdoor. En zo ben ik op ontzettend veel plekken gekomen die ik nog nooit gezien had hier in de buurt.

Zeker met een verbeterde conditie en dus een grotere actieradius kom je zo wel op heel wat plekken. Maar dus: afstandsdoel bepaald en gewoon wat beginnen rijden. Wanneer ik dan over de helft van die afstand ben, zet ik Google Maps aan op m’n éne oortje. En dan volg ik de richting die de GPS mij ingeeft bij volgende knooppunten. En ik probeer ook steeds geen enkele weg twéé keer te doen in een rondje, ook niet in tegengestelde richting. En op die manier heb je heel gevarieerde, leuke routes en kom je al eens ergens. Het is trouwens ontzettend leuk om op voorhand niet echt te weten waar je gaat uitkomen. En die conditie? Gisteren deed ik voor het eerst sinds héél lang een Gran Fondo, een tocht van 100 km.