What all the evidence ultimately means is that herd immunity is a “mystical” goal, said Pollard. Paul Hunter, professor of health protection at the University of East Anglia, concurs, saying that the idea of herd immunity, where indirect protection is given to those who are unvaccinated by those who are vaccinated or have previously been infected, is “unachievable.”
Met de besmettelijkere variant en hoe de vaccins daartegen werken is het duidelijk dat we niet iédereen gaan beschermen doordat pakweg 70% (of eender welk ander getal) immuun is en het virus op die manier stilaan uitdooft. Delta breekt genoeg door de muur van de vaccins, zonder daarbij de gevaccineerde zwaar ziek te maken, om te blijven woekeren en uiteindelijk de ongevaccineerden hard te treffen.
Het gesprek rond de vaccins moet dus anders gevoerd worden: met de vorige kennis haalde je het vaccin voor jezelf én voor anderen. Een altruïstische én egoïstische daad. Nu haal je het vaccin voornamelijk voor jezelf, om niet zwaar ziek te worden. Het “systeem”, in casu de overheid, heeft er alle baat bij dat weinig mensen zwaar ziek worden om de bedden in de zorg vrij te houden voor andere dingen.
De vraag die dus nu opduikt: in hoeverre kan je mensen dwingen zichzelf te beschermen? En in hoeverre mag de groep mensen die denkt die bescherming niet nodig te hebben of die het niet genoeg vertrouwt, bepalen hoeveel maatregelen ook de andere mensen treffen die zich wél beschermd weten?
Ik begin meer en meer te voelen voor de Britse of Nederlandse aanpak: aankondigen dat op een datum in de toekomst de grendels van het slot komen, dat mensen dan best nog voorzichtig zijn vanuit zichzelf en dat de allerbeste manier om ziekte te vermijden een prik is. Of zoals de Hasseltse infectioloog Jeroen van der Hilst onlangs stelde:
We kunnen beter kiezen voor een lange heuvel dan een hoge piek. We zullen ooit door de zure appel moeten bijten, want de mensen die niet gevaccineerd zijn zullen het virus ooit moeten krijgen.
Ik ben eens benieuwd voor morgen.