Dit jaar valt het me zwaarder dan anders: terug in gang geraken na de vakantie. Vorig jaar was er de lange vakantie tussen twee jobs, waarbij de adrenaline van zo’n nieuwe uitdaging serieus wat hielp om flitsend uit de startblokken te schieten. Dit jaar was ik drie weken met verlof: tien dagen de gesloten crèche vervangen en tien dagen naar Zwitserland. En zoals ze zeggen over reizen met kinderen: “ge komt er niet uitgerust van thuis.”

Tweeëneenhalve week geleden zat ik terug aan mijn bureau, nog niet bekomen van op reis te gaan en een hoop zaken op de de takenlijst. Geen dringende dingen, die ik had ik, productiviteitsmachine dat ik ben, al allemaal van de lijst gestreept voor de vakantie. Met als gevolg dat de someday/maybe’s me toelachten tijdens die eerste dagen. En op zich is dat goed om daar ook eens werk van te kunnen maken, absoluut, maar er is vaak ook wel een reden waarom ze net op die lijst terecht komen.

Volgende week schiet het bij ons – in ‘t onderwijs – terug in gang. Dan is het de laatste week voor het begin van het schooljaar en wordt iedereen wakker uit zijn zomerslaap, beginnen de vragen terug binnen te komen en is ineens alles terug dringend. En voor mijn part mag ‘t wel wat schwung krijgen.

Ook buiten ‘t werk belooft het gezellig te worden: we vieren algauw tien jaar Tech45 met een liveshow in Antwerpen, daarna ga ik ook weer wat toestellen mogen reviewen – zoals die nieuwste Samsung Galaxy Note waar ik toch wel naar uitkijk, ook qua bier staat het niet stil in bijberoep en daarnaast zijn er ook nog wat uitstapjes gepland zoals wanneer de KV speelt of die film die Justice op één avond in heel wat bioscopen gaat afspelen en daarna – zogezegd – nooit meer.

Heel wat om naar uit te kijken, allemaal dingen die ik ontzettend leuk ga vinden. En dat doet me dan weer twijfelen om misschien toch maar te beginnen met dat vloggen. Absoluut niet om een groot publiek bijeen te scharen, maar omdat het voor mij wel interessante dingen zouden zijn om te kijken en ik op die manier mijn videoskills wel wat zou kunnen bijschaven.

Dit jaar had ik voor mezelf bestempeld als The Year of Making, of zoals de blauwen het zouden zeggen: gewoon doen. Ik heb het gevoel dat ik daar grote stappen in gezet heb, maar dat ik nu toch even een nieuwe klif over moet. Ook hier was er al even niets gepost, en dat had niet enkel te maken met op vakantie te zijn.

Hop met de geit.