Gisteren in Het Laatste Nieuws (helaas geen linkje gevonden):
De twee Vlaamse partijen richten zich op hetzelfde publiek. Precies zoals sp.a en Groen op de linkerzijde, zijn zij op de rechterzijde verbonden vaten. Wint de één, verliest de ander. Dat bleek al uit de gemeenteverkiezingen en er is een grote kans dat VB die prestatie voor het parlement zal herhalen, een eind in de dubbele cijfers.
De Wever heeft straks in de stembus maar één tegenstander van wie hij echt bang moet zijn. In tegenstelling tot Van Grieken putte De Wever zich over het nieuwe asielcentrum in Deurne uit in geweeklaag en Calimerogedrag. Dat de anderen het “altijd” op hem “gemunt hebben”. Je voelt zo de angst om te verliezen van een tegenstander die rechtkrabbelt. De N-VA zal daar de prijs voor betalen.
Nagel op de kop. Net daarom dat Jambon ineens dé kandidaat-premier zou moeten zijn. In één klap maak je er een kanseliersstrijd van waaraan Vlaams Belang nooit kan meedoen. Want, ja, wie moet je geloven, vandaag-Jambon of juni-Jambon?
“Kan u zich het circus in de Kamer inbeelden als de premier een N-VA’er zou zijn? Dat is een waanbeeld”, zegt Jambon, die daar aan toevoegt geen enkele ambitie in die richting te hebben.