Dit voelt echt héél oncomfortabel. En dat is de reden waarom ik het eindelijk ga doen. Ik lanceer een eigen Patreon.

Waarom dat niet zo leuk voelt? Twee redenen. Het voelt alsof ik me heel kwetsbaar opstel, want het kan goed zijn dat niemand mijn werk ook maar één cent waard vindt en dat dit gelezen wordt omdat mensen me kennen of omdat het gratis is. Niet dat ik dat erg zou vinden, het internet is groot en waarde is iets heel subjectief, maar “0 patrons“ ziet er toch wat lullig uit. En ook omdat ik niet graag om geld vraag, ook al kost deze hobby me wel wat. Ik heb dat zelfs als werknemer en zelfstandige-in-bijberoep, dat ik soms denk “waarom zou ik dit niet gratis of goedkoper doen”, tot je dan maandelijks de rekening begint te maken.

Patreon is een website waar je een creator kan steunen op maandelijkse basis. Ik zie het als een soort van fooipotje, waar je iets kan – maar dus zeker niet moet – achterlaten als je vindt dat ik een meerwaarde voor je ben. Ik heb drie tiers uitgevonden: 1 euro bij wijze van steun. Voor 4 euro kan je de koffie die ik drink bij het maken van al die content trakteren en in ruil mag je me elke maand vragen wat je maar wil. Ik heb er ook eentje van 10 euro bijgestoken waarbij je maandelijks een vlogje van mij krijgt, mee mag bepalen waar ik over schrijf, podcast of vlog én je krijgt één of meerdere stickers in de post.

Verwacht ik dat iemand dit doet? Eigenlijk niet echt, behalve dan het feit dat ik zelf ook wel veel onafhankelijke contentmakers (podcasters, youtubers, bloggers) steun zonder dat het hoeft. Misschien wil jij dat dan ook wel doen bij mij.