Als je mij al langer kent, zal het je niet verbazen dat ik gisteren klokslag 19:00 klaar zat voor mijn Apple TV om te kijken naar de WWDC Keynote. Luisteraars van Tech45, veelal van het androidgeloof, noemen mij nogal eens een “fanboy”. Dat vind ik te makkelijk om iemand zo weg te zetten, maar het klopt: ik vind dat Apple veruit de meest coole shizzle maakt en dat is al lange tijd zo. Niet dat alles wat anderen doen slecht is, verre van, maar ik heb “mijn merk”, gelijk ze zeggen.

Dus is het altijd uitkijken naar wat Tim Cook, Hair Force One en alle anderen komen voorstellen qua softwareverbeteringen en mogelijkheden voor de bouwers van apps.

Dit jaar heb ik het eens anders aangepakt en gewoon gekeken. Zonder twitterlijstjes of blogs te lezen en het een nachtje te laten bezinken. Dit zijn m’n eerste reacties.

Voor de Apple Watch waren er niet zo heel veel nieuwe dingen, leek me. Nieuwe, mooie watch faces en een eigen App Store die onafhankelijk kan werken van je iPhone, ’t is wel iets. Eén cool ding waar ik me van afvraag wat het zou kunnen worden in de handen van appbouwers is de mogelijkheid om rechtstreeks audio te streamen op je uurwerk. De demo was die van het live luisteren naar een baseballwedstrijd, maar ik vermoed dat er wel wat creatieve zielen daarmee iets gaan kunnen.

Het gros van zo’n WWDC is voor mij toch steeds iOS. En ja, voor de iPhone kwamen er wel wat dingetjes. Het grootste lijkt me tegelijk het minst zichtbare: door een verandering in de code worden apps en updates veel kleiner en zullen ze ook tot 2x sneller openen. Dark Mode – voorgesteld aan de hand van een overvloed van dad jokes – komt naar de iPhone en daar ben ik blij mee. *Finally*.

Daarnaast komen de memoji’s, gepersonaliseerde emoji’s in 3D- en stickervorm, naar alle toestellen, niet enkel die met een dieptecamera. Ik vrees dat dat populair gaat worden.

De ingebouwde foto’s-app gaat (veel) meer tools makkelijker aanbieden om je beelden mee te bewerken. Dat vind ik wel iets om naar uit te kijken. Ik doe dat tegenwoordig met VSCO, maar de workflow om je foto’s op je toestel te laden, dan te openen in die app om dan te bewerken en terug – als kopie – op te slaan in je albums is niet echt heel geweldig te noemen.

Het allergrootste nieuws leek me sign in with Apple te zijn. Je kent de Facebook- en Google-aanmeldknoppen op elkewebsiteterwereld wel. Ze noemen dat single sign-on, want mensen vinden dat – terecht – gemakkelijk, je hebt geen apart wachtwoord meer nodig om je overal voor aan te melden. Apple gaat dat nu ook aanbieden, zonder dat je daarbij al je persoonlijke data (en via Facebook vaak ook die van je vrienden) moet prijsgeven. Of veel website op die kar gaan springen, daar twijfel ik over, want die data is ook wel iets waard voor hen, dus het zal voorbij een bepaald tipping point moeten geraken. Het feit dat je bij een website of app die een emailadres nodig heeft kan aangeven of ze je echte adres mogen, of een wegwerp-doorstuur-adres, vind ik echt de max. (Want je weet hopelijk wel dat je emailadres kan gekoppeld worden aan je sociale media-data, zonder dat je dat per se wil?)

En ook voor de AirPods zijn er een paar softwareverbeteringen. Eentje waar ik naar uitkijk is “announce messages“. Je kan al heel lang je iPhone laten zeggen wie je belt wanneer hij rinkelt (wat soms belangrijke info is). Binnenkort kan je hetzelfde doen met sms’jes – ook van apps die MessageKit gebruiken, zoals WhatsApp – en zelfs onmiddellijk via Siri een antwoord sturen. Zo worden berichten meer zoals de Walkie Talkie-app, die op zichzelf redelijk nutteloos is.

En toen kwamen ze met het nieuws dat ze het operating system voor de tablet splitsen van die van de smartphone: iPadOS. Ik had nooit gedacht dat ze die vork expliciet gingen benoemen, dat wil zeggen dat ze het ook expliciet zo in de markt willen zetten. Heel wat veranderingen in multitasking, die meer dan welkom zijn in mijn dagdagelijks werk. Ook annoteren met de Pencil zal krachtiger worden, wat zeker handig is. Maar de – voor mij – allerbelangrijkste update is die van Safari op de iPad, want die wordt de desktopversie. Gedaan met het knoeien in mobiele websites op een veel te groot scherm, gedaan met het rommelen in de marge bij Dropbox of Google Drive, en door het inbouwen van een download manager hoef ik niet voor elke WeTransfer mijn MacBook boven te halen. Ik meen het als ik zeg dat voor mijn job als communicatiemedewerker de slagzin “This changes everything” méér dan waar is.

Ook de nieuwe MacOS kwam voorbij. Ik heb daar tegenwoordig wat minder een gevoel bij, doordat ik veel meer op iOS zit. Maar Sidecar, waarbij je je iPad als tweede scherm kan gebruiken, lijkt me wel iets om eens te proberen (al gebruik ik nu haast nooit twee schermen). Dat Screen Time ook op de Mac zal werken, vind ik niet meer dan logisch: hoe meer ik op mijn laptop zit door de week, hoe “beter” mijn schermtijd op de andere apparaten is… En iPad-apps die op de Mac gaan lopen: graag, daar gaan zeker dingen tussenzitten die ik ga gebruiken, want ik gebruik die nu ook op mijn iPad.

Korte samenvatting: Ik ben best wel content van wat ze voorgesteld hebben, het wordt zoals altijd lang wachten tot de herfst, maar ik ben er ook niet van weggeblazen. En zo heb ik het best wel graag.